Rust nemen, het blijft altijd maar een dingetje hé? Met de drukke levens van tegenwoordig, het feit dat ons thuis ons kantoor, school én gym is en de overtuiging dat je jezelf moet bewijzen, ligt de kans om maar door te blijven gaan op de loer. Toch blijft het belangrijk om die rustmomentjes te pakken en gelukkig kan dat met een hele simpele oplossing: plannen!

Hi girls, allereerst nog een fijne jaarwisseling. Het was dit jaar anders dan andere maar hopelijk ben je feestelijk het nieuwe jaar in gegaan. Wellicht ben je ook al een beetje  bijgekomen van de kerstdiners en al het andere lekkere eten. Of voel je je toch ergens schuldig, over wat je hebt gegeten of dat je misschien wat minder hebt gesport (nu vooral omdat de sportscholen dicht zijn)? Mocht het zo zijn dat je je schuldig voelt, om welke reden dan ook. Ga dan bij jezelf na waarom en waar die gevoelens vandaan komen. Ik hoop dat ik jou doormiddel van deze blog kan helpen om van die vervelend (oneerlijke) schuldgevoelens af te komen of ze te verminderen. Je bent namelijk goed zoals je bent, mocht je aangekomen zijn maakt dat je geen ander of minder mooi mens. Onthoud dat!

Het is maandagavond, werkweek één van tweeduizend eenentwintig en we mogen met zijn alle weer aan de ‘bak’. Persoonlijk begin ik het steeds meer ‘zat’ te raken om thuis te moeten werken, studeren en alles vanuit één ruimte te moeten doen. Nu ben ik (Fleur) net verhuist naar een nieuwe omgeving en is alles nog ‘nieuw’ voor mij, dus ook mijn ‘werkplek’. Maar merk ook ik de ‘verveling’ en verminderde ‘motivatie’ in de dingen die ik doe. Wat toch iets nieuws voor mij is. Thuiswerken, afspreken en eigenlijk heel veel vanuit thuis is het nieuwe ‘nu’ voor nu. Best een ‘mindere’ gedachte als ik het zo omschrijf maar daar richt deze blog zich niet op. Persoonlijk mis ik de mensen om mij heen, de mensen die ik super leuk vind maar ook gewoon ‘mensen’. Bijvoorbeeld in een overvolle trein, tijdens een hardloop-event, tijdens het halen van een biertje in de kroeg en zelfs het ‘worstelen’ door de mensen in grote groepen waarna je uiteindelijk je doel behaalt: ‘de bar’ (bijvoorbeeld). Maar waarom heb ik ( en 99% van Nederland) toch zo’n enorme behoefte aan ‘gezelschap’? Deze blog richt zich op de vraag, waarom wij zulke gezelschapsdieren zijn met een paar verklaringen vanuit wetenschappelijk perspectief. Lees je even mee? Veel lees plezier.  

We naderen langzaamaan het einde van tweeduizend twintig. Wat een jaar was het. Voor velen heel turbulent. Tweeduizend twintig was het jaar van het corona virus, van mondkapjes, van onzekerheid, handgel, anderhalve meter en van hoop op vaccins. Een jaar van velen dalen, waarbij onze samenleving getest werd. Als groot geheel hadden we het zwaar maar als individu wellicht nog meer. Desalniettemin was het ook een jaar van nieuwe hobby’s ontdekken, jezelf ontplooien en zelfreflectie. Want wat gebeurt er als sociaal contact, dat grotendeels via social media gaat, en alle activiteiten buitenshuis veelal wegvallen? Op dat moment ben je op jezelf aangewezen. Wie ben jij nou? Waar sta je voor? Wat zijn jouw doelen? Is er ruimte voor verbetering? Wat doe je eigenlijk in je vrije tijd? Als alles wegvalt?

Vind jij het net zo moeilijk als ik om te genieten van een rustdag. Echt rust nemen. Soms vraag ik mij wel eens af wat dat is. Veel mensen moeten juist gemotiveerd worden om te sporten, maar anderen moeten juist worden afgeremd. Wanneer je het hier met de mensen in je omgeving over hebt begrijpen ze je vaak niet. Ik krijg vaak als antwoord dat ik veel te fanatiek ben (mega irritant antwoord). Dat je niet kunt genieten van een rustdag heeft soms ergere gevolgen dan je zult denken (lees: blessures voor langere periode). Eén van die gevolgen is dat je dus niet jezelf op een andere manier even gelukkig kunt maken, als op de dagen wanneer je sport. Misschien is dat ook wel zo! Maar een rustdag is o zo belangrijk! Zonder een rustdag zal je lichaam op een bepaalt moment om rust schreeuwen. Omarm dus de rustdagen die er zijn. Plan ze bewust in en begin met genieten. Uitkijkend naar de volgende dag dat je weer mag. Je zult een langer gelukkig mens zijn wanneer je naar je lichaam gaat luisteren en het accepteert.

Hallo! Welkom bij mijn blog. De laatste weken waren voor mij hectisch. Plotseling overleed mijn opa aan Corona, begon ik met mijn nieuwe baan en wilde ik een gastblog schrijven voor dit geweldige platform ( www.womenintouch.nl ). Het voelde of er aan elke kant aan mijn getrokken werd, ik was druk in mijn hoofd maar er kwam maar weinig uit mijn handen. Ik skipte mijn ‘energie boosters’, zoals ochtend wandelingetjes en gezond eten, deed maar ‘wat’ in de sportschool en liet me vooral leiden door anderen. Zo is iedereen bezig via Instagram met zijn of haar eindejaar reflectie en lijkt bijna alles ‘goed’ te gaan. Dit is mega frustrerend wanneer je zelf even niet weet waar je überhaupt mee bezig bent of waar te beginnen. Laat staan een hele waslijst aan zelfreflectie uit je mouw schudden. Herken je jezelf hier in? ‘Don’t worry. It’s all fine!’. In deze blog geef ik jou 5 tips om samen de draad weer op te pakken. Lees je even mee?

Perfectionisme, voor de een is het een zegen, voor de ander een vloek. Het is een eigenschap die zo zijn voor- en nadelen heeft. Een groot doorzettingsvermogen, het streven naar goede resultaten en een kritische en analytische blik brengen perfectionisten vaak ver. Maar soms worden we iets te kritisch, met name richting onszelf. De wil om alles perfect te doen weerhoudt ons er juist van om voor onze dromen te gaan, iets waar velen zich denk ik in herkennen.

2020 loopt tot haar eind en dat betekent dat er veel mensen gaan terugblikken op dit bizarre jaar. Als er iets is wat er dit jaar nieuw in mijn leven is gekomen, is dat mijn bullet journal. Hoewel dat misschien geheel onbelangrijk klinkt, kan ik dat boekje toch wel echt als een life saver bestempelen. Hoe ik ben begonnen met journallen en waarom dit zo belangrijk voor mij is geworden, vertel ik je in deze blog!

Lieve lezers. Een blog schrijven leuk, doe ik wel ‘ff’. Een onderwerp verzinnen is toch wat moeilijker dan ik dacht. Daarom had ik als idee om elke maand mijn ongevraagde mening te geven over onderwerpen die momenteel lopen. Leek mij leuk, lekker schrijven vanuit mijzelf, zonder research te doen maar puur wat ik van een onderwerp vind. Daarnaast zal je ook elke keer een stukje mindfulness in mijn teksten teruglezen. Ik vind het namelijk belangrijk dat er redenen zijn bij bepaalde gedachtes en waarom die er zijn. Klinkt heel zweverig dit, I know. Je begrijpt het wel als je het tegenkomt. We zijn immers millenials, ‘de’ generatie waarin dit bespreekbaar kan zijn. Toch?

Volgers, onzichtbare, niet-wetende wie, onbekende, vreemdelingen, onduidelijke mensen? Dit zijn woorden die bij mij opkomen als volgers. Maar ook: liefdevol, meelevende, meedenkende, voelende, empathische, creatieve, sportieve, mooie mensen. Volgers zijn ‘accounts’ die jou volgen op social media die wij allemaal (waarschijnlijk) hebben. Nu kun je er in stap een al voor kiezen of je een gesloten of open account creëert. Maar wie zijn nu die volgers? Willen mensen jou volgen om wie jij bent als persoon, om de dingen die jij doet, om jouw ambities, om jou simpel gezegd gewoon te kunnen ‘volgen’ of om jou in een negatiever/positiever daglicht te zetten?  Voorafgaande aannames zijn best een paar vragen die je jezelf kunt stellen als je een groter bereikt hebt ( bijvoorbeeld op social media). In mijn geval Instagram. Een tegenovergesteld iets is de invloed die jij als persoon hebt. Ben jij je bewust van die invloed of doe je maar een ‘dotje’. Want wat kun je bereiken met die invloed, wat is er vooral positief of negatief over te stellen? Nadenken over volgers, de invloed die anderen ( maar ook ik ) kunnen hebben op zijn/haar volgers en vooral de voor/nadelen zijn best gek om over na te denken. Daarom vandaag een blog hierover. Denk jij hier wel eens over na?

Chaos in mijn hoofd - Ben je continue maar aan het malen over wat je allemaal nog moet doen? Het idee hebben dat je een eindeloze takenlijst hebt die je maar niet afgewerkt krijgt. Wat er dus voor zorgt dat je het gevoel hebt dat je heel druk bent, stress ervaart en vooral onrust in je hoofd hebt. Ik denk dat heel veel mensen zich hierin herkennen.

Stuk voor stuk zijn wij als bloggers allemaal super sportief. De ene traint nog meer en of zwaarder dan de ander. Sporten is gezond. Sporten laat je langer leven. Sport wordt gebruikt bij veel medische revalidatie ’s. Onze maatschappij vindt dat sport bij ieder mens een onderdeel van de dag hoort te zijn. Toch heeft sport ook een negatieve kant. Het eerste wat bij veel mensen opkomt is natuurlijk een blessure. Blessures zijn nooit leuk en komen nooit op een goed moment aanwaaien. Maar sporten kan veel meer veroorzaken dan een lichamelijke blessure. Een mentale blessure is misschien nog wel erger dan de pijn in een knie of enkel. Naast een lichamelijke blessure kan natuurlijk wel een medische blessure ontstaan. Wat houdt een mentale blessure eigenlijk in? Bij een lichamelijke blessure is rust en een goed opbouwend schema vaak de oplossing. Maar of dit bij een mentale blessure ook gaat werken betwijfel ik. Allereerst moeten we even kijken naar wat een mentale blessure is.