Stuk voor stuk zijn wij als bloggers allemaal super sportief. De ene traint nog meer en of zwaarder dan de ander. Sporten is gezond. Sporten laat je langer leven. Sport wordt gebruikt bij veel medische revalidatie ’s. Onze maatschappij vindt dat sport bij ieder mens een onderdeel van de dag hoort te zijn. Toch heeft sport ook een negatieve kant. Het eerste wat bij veel mensen opkomt is natuurlijk een blessure. Blessures zijn nooit leuk en komen nooit op een goed moment aanwaaien. Maar sporten kan veel meer veroorzaken dan een lichamelijke blessure. Een mentale blessure is misschien nog wel erger dan de pijn in een knie of enkel. Naast een lichamelijke blessure kan natuurlijk wel een medische blessure ontstaan. Wat houdt een mentale blessure eigenlijk in? Bij een lichamelijke blessure is rust en een goed opbouwend schema vaak de oplossing. Maar of dit bij een mentale blessure ook gaat werken betwijfel ik. Allereerst moeten we even kijken naar wat een mentale blessure is. 

Je zult ze vast wel kennen die persoon die altijd enorm aanwezig is, taken niet af krijgt, nergens in geïnteresseerd in lijkt en altijd ( maar dan ook altijd ) AAN lijkt te staan. Of die afwezige persoon die heel lang ergens naar kijkt of misschien zelfs wat dromerig lijkt? Deze twee personen noemen ik even simpel: de add’er en de adhd’er. Maar wat is nu add en adhd? Beschrijven we de sticker: ADD noemen we dit ook wel: attention deficit disorder. Een aandacht stoornis waarbij je vooral IN je hoofd lekker druk bent en daarbuiten niet eens enorm aanwezig hoeft te zijn. Een meer bekendere variant is ADHD: Attention Deficiteit Hyperactivity disorder. Met het kenmerkende zinnetje: ‘’ Alle dagen heel druk’’. Waarom schrijf IK hierover? Voor de mensen die mij kennen weten dat ik zelf het stickertje ADD kreeg enkele jaren terug. Maar ben ik dan dromerig, afwezig, niet gemotiveerd, een grote chaos en ken ik het woord structuur niet ? Nope. ADD kenmerkt zich met een hoop voordelige maar ook een paar ‘mindere’ eigenschappen. Maar is ADD of adhd dan meteen flink balen? Nee. In aankomende blog leg ik jou als lezer het verschil tussen add en adhdh uit waarbij ik ook kijk naar de voordelige/krachtige punten.  Lees je even mee?

Hypothalamic amenorrhea. 

Je ziet het wel is op facebook voorbij komen; welke type feestganger ben jij. A: de persoon de alles vast legt, B: de persoon die continue drankjes wil doen en C: de persoon die iedereen kwijt is continue. Een simpel voorbeeld waarbij ook de persoon die alles vastlegt centraal staat. Je kunt er niet meer om heen, maar bij vele sociale gelegenheden is er altijd wel een fotograaf, cameraman, instagram story of iets anders wat wordt vastgelegd. Dit gaat in veel gevallen ook nog om een privacy wet heen maar wel herkenbaar in veel gevallen. Persoonlijk ben ik ook iemand die graag momenten vastlegt. Ik hecht waarde aan een toffe foto, een grappige video of een speciaal moment. Niet dat ik al die 5000 vakantie foto’s terug ga kijken, maar ‘’ hé ‘’ het idee was leuk… ! Toch? In aankomende blog bespreek ik de voor- en nadelen van alles continue vastleggen en vertel ik jullie iets over mijn samenwerking met www.fotofabriek.nl . Lees je een mee?

Het klinkt heel gek, en ik moet er ook wel een beetje om lachen. Ik bedacht de titel namelijk niet zomaar. Doe jij alle dingen die jou leuk lijken? Neem je wel eens een sprong in het diepe? Daar ga ik je vandaag iets meer over vetellen. 

Hi! Misschien herken je jezelf wel hierin; Een (sport)prestatie is niet goed of snel genoeg. Een prima uitgedacht plan bleek niet goed genoeg uit te pakken. Een studieproject krijgt niet de waardering die je had gehoopt. Een relatie of date die op niets uitloopt, omdat er érgens wel iets beter kon. Een dieet dat mislukt, omdat je wéér “te veel” hebt gegeten. Ik kan nog tal van voorbeelden noemen, waarin de dingen anders lopen dan je had bedacht of had gewenst. Vaak zijn wij mensen geneigd om dit direct te beschouwen als mislukt, fout of verpest en hier vervolgens heel lang mee in te zitten, van te balen, óf er zelfs helemaal mee te stoppen. 

In een wereld waarin we onszelf continu met elkaar vergelijken en de prestatiedruk hoger ligt dan ooit, is het nog wel eens lastig om dicht bij onszelf te blijven. Om trouw te blijven aan onze eigen persoonlijkheid, normen, waarden, mening en visie. Dit geldt in het bijzonder ook voor starters: jongvolwassenen die net toetreden tot de arbeidsmarkt en/of beginnen met ondernemen. In dat geval weet je vaak nog niet zo goed wat je nou precies wil en hoe je daar het best kunt komen. Hierdoor maak je misschien keuzes die (achteraf) helemaal niet zo goed bij je passen. Super begrijpelijk en in mijn ogen ook heel erg waardevol. Door zo nu en dan uit je comfort zone te stappen en nieuwe dingen uit te proberen, ontdek je namelijk wat wel en niet bij jou past. Je leert jezelf kennen, en daar groei je alleen maar van. Ook zelf heb ik de afgelopen maanden een keuze gemaakt waarvan ik er inmiddels achter ben gekomen dat deze toch niet helemaal bij mij past. In deze blog vertel ik jullie daar meer over.

Hi, leuk dat je weer bij een nieuwe blog bent beland. Dit keer een serieuzere blog over het onderwerp mindset, omdenken en vooral: het glas is ½ VOL. Want waarom neigen wij mensen eerder naar problematisch denken, problemen en negativiteit ( onbewust ) dan in positiviteit en geruststelling. Ik noem mijzelf graag een persoon met een positieve mindset maar ken ook mijn (onbewuste) valkuilen wanneer ik ook ga denken in problemen dan in oplossingen. Soms doe je het onbewust terwijl je andersom zou willen.. #vervelend. De enige ben ik hierin totaal niet want we doet het allemaal wel eens. Maar de grote vraag: waarom? En hoe kunnen we hierin samen een verandering brengen? Een exact antwoord zal er niet komen maar wel een aantal voorbeeld oplossingen, wat therorie over mindset en vooral veel tips…! Veel lees plezier.

Een persoonlijk onderwerp. Ik schrijf er niet zo vaak over, omdat mijn aandacht vaak ligt bij het schrijven van hardloop- en sportverhalen. Maar er is natuurlijk veel meer dan alleen maar dat. Online zien we vaak altijd alleen maar de zonnige kant van sporten, leuke dingen doen en bijzondere hoogtepunten. Waarom niet eens de andere kant van de medaille? Ik heb er stiekem wel even over getwijfeld, omdat het een onderwerp is wat persoonlijk is, maar ook gevoelig. Ik vind het soms spannend om over te praten, maar ook uitdagingen en moeilijke dingen horen bij het leven. Ik hoop met mijn blog voor Fleur een voorbeeld te geven voor andere mensen, want ook moeilijke dingen horen erbij.

Ik geloof er heilig in dat iedereen vroeg of laat iets meemaakt in het leven waardoor hij/zij zichzelf keihard tegenkomt. Voor niemand is het leven alleen maar rozengeur en maneschijn, hoewel social media dit soms wel zo doet lijken. Maar, is een leven zonder tegenslagen ook eigenlijk wel zo wenselijk? Zijn de moeilijke momenten die we zo nu en dan tegenkomen in ons leven niet ontzettend waardevol? Zijn dit juist niet dé momenten waar we sterker van worden, waar we van leren en waar we onszelf door leren kennen?

Kiezen voor jezelf: de één doet het makkelijker dan de ander. Desondanks denk ik dat iedereen er op de één of andere manier wel eens tegenaan is gelopen. Ik denk dat iedereen wel eens heeft meegemaakt dat hij/zij bij het maken van een keuze eerst aan een ander dacht en daarna pas aan zichzelf. Of dat hij/zij last heeft gehad van een bepaalde druk, bepaalde verwachtingspatronen (opgelegd door anderen of misschien wel door zichzelf) of belemmerende gedachtes. Ik zelf in ieder geval wel.

Hi! Nu ik deze blog schrijf is het alweer kwart over 12 in de avond. Het is weer zo ver, slapen lukt weer eens niet. Ik blijf maar eindeloos woelen in mijn bed. Wat er zo gek is aan deze hele situatie? Ik heb mij vanavond helemaal kapot zitten werken bij de sportschool. Ik hoor nu toch echt wel moe te zijn... ! Door de vele gedachtes die door mijn hoofd spoken, raak ik alleen maar verder af van mijn vermoeidheid. Mijn lichaam heeft de uren slaap zo intens hard nodig. Door mijn hoofd spook vooral ‘’hoe slecht is het dat ik nog niet slaap’’, ‘’ik kan morgen die intervaltraining wel vergeten’’ en ‘’ hoe laat is het nu dan, hoeveel uurtjes heb ik nog tot de wekker?’’. Het wordt er als maar niet beter op. je zou zeggen dat mijn hoofd en lichaam zo langzamerhand wel echt leeg zijn van de drukke dag.